It or them

It does to me
what cherry blossoms do
to a haiku writer

فرم

سه ثانیه تا گریه

دختر ِ بی رمق ِ رفتن

عصر ِ چهارشنبه

غرق میشوم 

در اعماق اقیانوس ِ گیسوانت

به چه زیبا به چه زیبا

12:00

خیره در افق

با دست‏‏های ِ ِبه پهنای  ِ آسمانت

محو  ِ تو،
 من

نارنجی

باد  می‏زند پیرمرد

با روزنامه‏ء مچاله‏اش

صد تومانی کاغذیِ خیس عرق را

آماده‏کردن برنامه‏ی فردا 

پس از خبر ِرفتن ِپدربزرگ 

آخرین روزهای ِ اسفند

.

در هم می‏تنند

ناله‏های "دوم متال"
 نوحه‏ی ایستگاه صلواتی
خش خش برگی

.

"سرزمین من " را با سوت می‏زند 

همسفر ِ افغان ِ مترو 

آخرین شب بیست و دو سالگی

فیل در اتاق

يه پيرمرده اومد تو مترو ديدم بار دستشه و نميتونه سر پا وايسه.

بلندشدم بشينه.

دست داد باهام و گفت بشين كار دارم.

گفتم حتمن ميخاد يه ايسگاه ديگه پياده شه.

نشستم.

از پلاستيكش بيسكويت با طعم توت فرنگي در آورد.

سه تا پونصد تومن.

.

هر چه بگندد نمکش می‏زنند وای به روزی که بگندد نمکش می‏زنند.

آمان آمان

به دوست ِ غمین‏تر از خودش فکر می‏کند
پسر ِ جوان
گاه ِ خواب

نمایش

می‏پیماید ما را
پیش ِ چشم ِ باد
زندگی

پاییز

تصمیم ِ بچه‏ گانه‏ ی برگ‏ها

در برابر ِ باد

مرگ ِ زودهنگام

اتوبوس

خجالت می‏کشد
از پیراهن ِ شبیه ِ پوستش
پیرمرد ِ چروکیده ‏رو

شیرینی ِآجری

شیرینی صلواتی تعارف می‏کند

ظهر ِ پنج‏شنبه‏ی تابستانی

راننده‏ی کم حرف

رو‏به‏روی ِتابلوی ِ تقدیم‏برای‏تسلیت ایستاده

به مرگ فکر می‏کند

پیرمرد ِ عصا به دست

تشویش

با دستی به زیر ِ چانه

"امروز چندم ِ برج است؟"

با خود می‏اندیشد کارگر ِ ساده

درجه‏بندی

آن‏چه انسان را از دیگر جان‏داران متمایز می‏کند درجه‏ی حیوانیت ِ اوست.

مفتح

می‏گذری چه بی‏صدا
از میدان ِ توپ‏خانه‏ی دلم
و انقلابی بر پا می‏کنی

خودم و خودم

جهان گسترده است و فراخ و "درستكاري" درست سر كوچه ايستاده است و پا مي دهد به من

تقدیم به سیامک