چراغ قرمز

68 67 66

مثل ِ قطره‏ها که می‏روند از پس ِ هم

از پنجره‏ی ِ اتوبوس

.

در هم می‏تنند

ناله‏های "دوم متال"
 نوحه‏ی ایستگاه صلواتی
خش خش برگی

.

"سرزمین من " را با سوت می‏زند 

همسفر ِ افغان ِ مترو 

آخرین شب بیست و دو سالگی

فیل در اتاق

يه پيرمرده اومد تو مترو ديدم بار دستشه و نميتونه سر پا وايسه.

بلندشدم بشينه.

دست داد باهام و گفت بشين كار دارم.

گفتم حتمن ميخاد يه ايسگاه ديگه پياده شه.

نشستم.

از پلاستيكش بيسكويت با طعم توت فرنگي در آورد.

سه تا پونصد تومن.

.

هر چه بگندد نمکش می‏زنند وای به روزی که بگندد نمکش می‏زنند.

شاد

عطر ِ بربری ِ داغ

خروش ِ پرندگان ِ گوشه‏ی حیاط

عصر ِ زمستانی

آسوده

روی ِ سر ِ که می‏رینند

نمی‏دانند

پرنده‏ ها

آمان آمان

به دوست ِ غمین‏تر از خودش فکر می‏کند
پسر ِ جوان
گاه ِ خواب

نمایش

می‏پیماید ما را
پیش ِ چشم ِ باد
زندگی

پاییز

تصمیم ِ بچه‏ گانه‏ ی برگ‏ها

در برابر ِ باد

مرگ ِ زودهنگام

خانواده

برادر ِ کوچکش را روی ِ پای ِ خود نشانده

دخترک ِ کوچولو

روی ِ پای ِ مادر

اتوبوس

خجالت می‏کشد
از پیراهن ِ شبیه ِ پوستش
پیرمرد ِ چروکیده ‏رو

شیرینی ِآجری

شیرینی صلواتی تعارف می‏کند

ظهر ِ پنج‏شنبه‏ی تابستانی

راننده‏ی کم حرف

رو‏به‏روی ِتابلوی ِ تقدیم‏برای‏تسلیت ایستاده

به مرگ فکر می‏کند

پیرمرد ِ عصا به دست

تشویش

با دستی به زیر ِ چانه

"امروز چندم ِ برج است؟"

با خود می‏اندیشد کارگر ِ ساده

درجه‏بندی

آن‏چه انسان را از دیگر جان‏داران متمایز می‏کند درجه‏ی حیوانیت ِ اوست.

یک روز ِ معمولی

سرش را به اگزوز می‏مالد
گربه ی سگ‏لرز زده
صبح ِ اسفند ماه

مفتح

می‏گذری چه بی‏صدا
از میدان ِ توپ‏خانه‏ی دلم
و انقلابی بر پا می‏کنی

خودم و خودم

جهان گسترده است و فراخ و "درستكاري" درست سر كوچه ايستاده است و پا مي دهد به من

تقدیم به سیامک

شب ِ خوب

قطرات ِ باران
در لیوان ِ چای ِ داغ
شب ِ زمستانی

تقدیر

با تقدیر نمیشود جنگید مخصوصن وقتی که بهش اعتقادی هم نداشته باشی

باد ِ پاییز

خجالت ِ برگ‏ها
از رقص ِ پابه‏پا
باد ِ پاییز

برف

برف
مردم ِ گریزان
غنچه‏های ِ هنوزنشکفته

مست

اونقدر مسته که حتی سیستم ِ اتوفوکوس ِ دوربینش هم از کار افتاده.

مه ِ نیمه شب

ساعت حدود ِ 11 شب بود . هوا تاریک بود و سرد. مه ای که در هوا بود، مانع ِ دیده شدن ِ نورهای ِ دوردست بود. صدای ِ سگم را میشد شنید. زوزه میکرد. ناله حتی. بلند ِ بلند.

از غار ِ کوچکی که تازه آن را یافته و برای ِ گرم شدن به آنجا رفته بودم، بیرون آمدم. دو تا از گوسفندهایم مرده بودند. دیدن ِ بدنِ تکه تکه شده شان آزارم میداد. گویی از شدت ِ خستگی خوابم برده بود.
خرس آمده بود انگار.
به غار برگشتم و با ترس به خاکستر ِ داغ ولی خاموشی که در اطرافم بود، نگاه میکردم.

از خواب بیدار شدم. سراغ ِ یخچال رفتم. یک لیوان شیر ِ خنک برداشتم با یک خرما.

خوردم.

صدای ِ اذان می آمد.

ماه ِنیم پیدا
نوشابه‏ی نصفه
خنده‏های از ته ِ دل

دیوانگی‏ها

رویاهای ِ یک تیرماه
مرداد اما
باد را به سخره می گیرد

Fake odor

آغوش ِ باز
بوی ِ خوش ِ تو
اسپری ِ رکسونا